OpenWrt One router review: van soft- tot hardware opensource

Het opensource router-OS OpenWrt viert zijn 20e verjaardag door de eerste hardware ooit uit te brengen, ontworpen door de community: de OpenWrt One. Wi-Fi 6, 2.5Gbit/s-LAN, een NVMe-slot en veel geheugen behoren tot de kenmerken. We mochten een pre-productiemodel aan de tand voelen en vertellen je er alles over in deze OpenWrt One router review.

In januari 2004 zag de eerste stabiele versie van OpenWrt het levenslicht. Het was het resultaat van een geschil tussen Linux-ontwikkelaars en de netwerkfabrikant Linksys (nu een merk van Belkin), die de kernel van Linux had gebruikt voor een van zijn routers maar de wijzigingen niet bekend had gemaakt: een schending van de voorwaarden van de GNU General Public Licence (GPL). Het geschil eindigde met de publicatie van de Linux-kernel broncode voor het apparaat.  

Sindsdien vecht de community onvermoeibaar tegen de geheimzinnigheid van chip- en apparaatfabrikanten om apparaten meer functionaliteit, regelmatige updates en dus een leven buiten het normale commerciële gebruik te geven. OpenWrt ondersteunt momenteel meer dan 1800 routers, dankzij de inspanningen van vrijwillige ontwikkelaars; duizenden pakketten veranderen saaie standaardrouters in featurerijke apparaten.  

De 20e verjaardag was de aanleiding om de stap van software naar hardware te wagen. Chipfabrikant MediaTek, BananaPi-fabrikant BPI Tech en de opensource support-organisatie Software Freedom Conservancy werden binnengehaald als partners. Het doel is duidelijk: een bijna volledig opensource apparaat, zowel qua software als hardware, met voorgeïnstalleerde OpenWrt, relatief up-to-date hardware, goede uitbreidbaarheid en eenvoudige herstel-opties om het sleutelen aan de router leuk te maken. Recent ontvingen we een pre-productie exemplaar via John Crispin, een van de betrokken ontwikkelaars. 

Net als de toekomstige seriemodellen, zit ons exemplaar in een stijlvolle blauwe aluminium behuizing. Hij wordt geleverd met drie dualband-antennes, en een set benodigdheden met een kruiskopschroevendraaier en reserve- schroeven voor de behuizing en de printplaat. Als je de vier schroeven op een van de twee zijpanelen losdraait, komt de rail waarin het deksel zit bloot te liggen. Als je dat eruit trekt, komt de printplaat bloot te liggen en is alles wat belangrijk is toegankelijk.  

De ontwikkelaars hebben gekozen voor de MT7981B SoC van MediaTek, die wordt geleverd met twee ARM CortexA53-kernen van 1,3 GHz. Er is ook een royale 1 GB DDR4 RAM. Het systeem heeft genoeg aan 128 MB dus de configuratie is toekomstbestendig. De opslag is slim gecombineerd: de bootloader en wifi-kalibratiegegevens worden opgeslagen op een 16 MB SPI flash chip, die tegen schrijven is beveiligd. Het besturingssysteem draait vanaf een 256 MB NAND flashchip, die voldoende ruimte overlaat voor uitbreidingen via add-ons.  

Dankzij deze combinatie is de router praktisch onverwoestbaar aan de softwarekant, omdat de firmware kan worden hersteld met een usb-stick (hierover later meer). Mocht een update van de bootloader nodig zijn, dan kan de schrijfbeveiliging eenvoudig worden verwijderd met een jumper. Je krijgt dualband-wifi met twee streams op 2,4 GHz en drie streams op 5 GHz; 6 GHz is weggelaten: prima voor een hobby-router. Bekabelde verbindingen lopen via een 2,5Gbit/s- en een gigabit-netwerkpoort; beide poorten kunnen worden ingesteld op LAN of WAN, de 2,5Gbit/s-poort is standaard de WAN.  

De OpenWrt One wordt gevoed via USB-C of PoE (IEEE 802.3af, max. 13 watt). De One heeft 15 volt nodig van USB-PD-compatibele adapters, maar in onze test werkte hij ook op 5 volt. Mobiel gebruik met een powerbank is dus geen probleem. Bovendien is de module voor PoE (IEEE 802.3af) af fabriek geïnstalleerd, zodat de OpenWrt One ook via de netwerkkabel gevoed kan worden.  

De opslag kan eenvoudig worden uitgebreid dankzij het M.2-slot (2230, 2242). Het biedt één PCIe2.0 lane (tot 500 MB/s). De ontwikkelaars hebben aangekondigd dat het slot bootable zal zijn met een toekomstige U-Boot update, zodat Linux distributies zoals Debian, die niet op het NAND flash passen, geboot kunnen worden.  

De One heeft een USB 2.0-poort (480 Mbit/s) voor randapparatuur. De USB-C poort aan de voorkant maakt alleen verbinding met de USB SerialChip, die toegang biedt tot de OpenWrt-shell. Als toegang via SSH of de webinterface niet meer werkt, is de commandoregel nog steeds toegankelijk zonder het hele apparaat te moeten resetten.  

De mikroBUS interface op het bord is vooral leuk voor hobbyisten en ontwikkelaars. Het plug-in formaat dat bestaat uit twee achtpins headers is voorzien van SPI, I2C, 5 volt, 3,3 volt, een UART-interface en een ADC-pin. De insteekkaarten, Clicks genaamd, breiden het hostsysteem uit met bijvoorbeeld GNSS, LTE, LoRa of Bluetooth. Omdat mikroBUS gebruik maakt van typische 2,54 millimeter insteekconnectoren, staat ook niets het gebruik van andere hardware, zoals I2C-sensors, in de weg. Het enige wat we graag hadden gezien zijn twee (afgedekte) gaten voor optionele SMA-aansluitingen om draadloze mikroBUS-modules met antennes buiten de behuizing te kunnen plaatsen. 

Bij de OpenWrt One is niet alleen de software maar ook de hardware opensource. Hij biedt goede uitbreidingsmogelijkheden via een NVMe-slot en mikroBUS-interface. Externe randapparatuur sluit je aan via een usb-poort.

Zoals aangekondigd door de ontwikkelaar, werd onze OpenWrt One geleverd met verouderde firmware. Toen we hem probeerden te updaten met de nieuwste snapshot via de webinterface, veranderden we de One in een presse-papier. Maar dat maakt niet uit, want het probleem was snel opgelost: om de One weer tot leven te brengen, formatteer je een usb-stick met een FAT32-partitie, kopieer je de herstelgegevens van de OpenWrt-bestandsserver naar de stick, plug je deze in de router, zet je de bootschakelaar op NOR en start je de router op terwijl de knop aan de voorkant ingedrukt gehouden wordt. Vervolgens worden de bestanden op de NAND flash geplaatst en geeft een groene led aan dat alles klaar is.  

Met de bootschakelaar terug naar NAND, vertoonde de router binnen een paar seconden tekenen van leven en was toegankelijk via SSH op 192.168.1.1. Aangezien de webinterface niet voorgeïnstalleerd is in snapshotversies, hebben we snel het volgende gedaan: opkg update && opkg install luci  

Iedereen die bekend is met OpenWrt zal zich meteen thuis voelen. De LuCI webinterface draait erg vlot en pakketinstallaties zijn ook snel. 

Hoewel er op het moment van testen alleen een snapshot van OpenWrt beschikbaar was, werkt alles. Tijdens de eerste test van NAT schrokken we een beetje omdat de router slechts 700 Mbit/s leverde en één cpu-core bijna volledig werd gebruikt. Nadat we hardware offloading in de instellingen hadden geactiveerd, steeg de snelheid naar het gigabit-maximum van iets meer dan 930 Mbit/s en begon de eerder zwetende cpu-core zich te vervelen. De One haalde ook meer dan 930 Mbit/s in PPPoE-modus, dus een gigabit glaslijn wordt volledig benut.  

Met WireGuard behaalde de One een indrukwekkende 560 Mbit/s met meerdere TCP streams op één cpu-core. We hebben de wifi-doorvoer gemeten i.c.m. een Intel BE200 WiFi 7-module in een laptop, waarbij de snelheid op 5 GHz dichtbij rond de 800 Mbit/s lag; op 20 meter en door muren heen was dit nog steeds rond de 500 Mbit/s, een zeer indrukwekkende waarde.  

De One behaalde ook goede resultaten op 2,4 GHz met respectievelijk 341 en 206 Mbit/s. Om het NVMe-slot te testen, hebben we de router geconfigureerd als een Samba-server en een ext4-bestandssysteem gemaakt op een 256GB-ssd. We hebben ook de 2,5Gbit/s-netwerkpoort als LAN geconfigureerd om niet tegen de limiet van de gigabit interface aan te lopen. Voor een paar grote bestanden toonde de c’t NAS benchmark zeer respectabele snelheden van ongeveer 150 MB per seconde schrijven en 170 MB/s lezen. Met veel kleine bestanden (256 kB) daalden beide snelheden naar ongeveer 18 MB per seconde, zoals verwacht.  

De OpenWrt One is een router van opensource-fans en hobbyisten, en dat is te merken. De router is al relatief goed gedocumenteerd en ondersteund. Het ontbreken van een snellere usb-interface doet daar niets aan af. De consoleverbinding en het eenvoudige herstelproces nodigen je uit om dingen uit te proberen en fouten te maken, zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat je uren nodig hebt om hem weer tot leven te wekken. Dit maakt de One ook een goed trainingsmiddel.  

De verkrijgbaarheid is op dit moment nog beperkt, maar onze contactpersoon zei dat de massaproductie binnenkort gaat beginnen plus een nieuwe OpenWrt-release inclusief ondersteuning voor de One. 

+ Volledig opensource software én hardware
+ Uitstekende uitbreidingsmogelijkheden
± Wi-Fi 6 in plaats van Wi-Fi 6E of 7

Meer van zulke hardware reviews?

Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief: